معنی قصیده و شعر

چکامه

چکامه

قصیده

اغنیه، شعر، قافیه، قصیده

(قَ دَ یا دِ) [ع. قصیده] (اِ.) نوعی شعر بلند که دو مصرع بیت اوّل با مصرع های دوم دیگر ابیات هم قافیه است و بیشتر برای بیان مدح و یا ذم و وعظ و حکمت به کار گرفته می شود. ج. قصاید.

دخترانه، نام یکی از قالب های شعر فارسی وعربی

چامه، چکامه، شعر، مدیح، مدیحه

یک نوع شعر که در مدح یا ذم کسی گویند و از شانزده بیت بیشتر است و دو مصراع بیت اول با مصراعهای دوم سایر ابیات یک قافیه داشته باشد

قَصِیْدَه، نوعی از شعر که بیشتر در مَدح، اندرز و یا مسائل اخلاقی است و تعداد ابیاتش بیش از 16 میباشد و دو مصراع بیت اوّل آن با مصراع های سایر ابیات هم قافیه است (جمع: قَصائد)،

شعری که حداقل دارای شانزده بیت است که مصراع اول بیت اول با مصراع‌های دوم همۀ بیت‌ها هم‌قافیه است و موضوع آن بیشتر در وعظ، حکمت، حماسه، یا در مدح یا ذم کسی یا چیزی است، چکامه،

چکامه

چکامه

قصیده سرا. [ق َ دَ / دِ س َ] (نف مرکب) که قصیده گوید. شاعر که قصیده به نظم آرد. رجوع به قصیده شود.

قصیده سرای

Balladen, Die, Ode [noun]

785